Antonie Conijn is op 22-6-1814 overleden aan tuberculose

Antonie Conijn is overleden op 22 juni 1814 in Edam. Hij is 46 jaar, 7 maanden en 11 dagen oud geworden. Hij overleed aan de gevolgen van longtuberculose. Besmetting met longtuberculose is het gevolg van het inademen van kleine vochtdeeltjes met daarin de bacteriën. Eenmaal in het lichaam nestelen deze zich in de longen en vermenigvuldigen zich. In de 19e eeuw was tuberculose een endemische ziekte in de westerse wereld, wat wil zeggen dat de ziekte hardnekkig bleef heersen. Tuberculose eiste jaarlijks meer dodelijke slachtoffers dan de toen optredende grote cholera- en pokkenepidemieën samen. De tuberkelbacil werd pas 1882 ontdekt. In 1946 werd Para-Amino Salicylzuur (PAS) en in 1952 Isonicotinezuur (INH) ontdekt, waarmee tuberculose uiteindelijk behandeld kon worden.

Opregte Haarlemsche Courant, 25-6-1814

Antonie's weduwe, Niesje Brantjes, geboren in de Beemster, is overleden na "eene langdurige sukkeling" in Edam op 20-2-1828, 61 jaar oud. Antonie Conijn en Niesje Brandjes hadden 2 zonen: 

1. Cornelis was koopman en trouwde op 21-jarige leeftijd op 1-5-1817 in de Beemster met de aldaar geboren, 20-jarige landbouwster Antonia (Theunisje) de Wit, dochter van Pieter de Wit en Neeltje Klaas van Leeuwen. Cornelis is overleden op 3-4-1877 in Edam.
2. Adriaan was eveneens koopman en trouwde reeds op 19-jarige leeftijd op 10-6-1818 in Amsterdam met de aldaar geboren, 22-jarige Catharina Maria Henrica Slaghek.

Opregte Haarlemsche Courant, 22-4-1817